Om maar meteen te beginnen met de prangende vraag waar ik je sinds de laatste alinea van mijn vorige blogpost mee heb laten zitten, hoe is mijn nieuwe neuroloog?
Wanneer je net een beetje gewend bent aan de spanning van een scan en daar steeds beter mee om kan gaan, gaat mijn vertrouwde neuroloog met pensioen. Fijn voor de beste man dat hij na jarenlang hard werken nu mag genieten van zijn vrije tijd, maar ik heb me voorgenomen voorlopig vaste bezoeker te blijven van het ziekenhuis. Als het goed is, is mijn dossier goed overgedragen en ook mijn wensen om de scan en de uitslag op dezelfde dag te doen zijn meegenomen. Onder het mom, ik ben nu eenmaal toch in Amsterdam dus dan is het handig de afspraken te combineren, maar vooral omdat het echt niet prettig is een week te moeten wachten op de uitslag. Mijn vorige neuroloog drukte me op het hart dat de vervangende neuroloog dit ook wel zo zou doen. Jullie hebben me de laatste jaren een beetje leren kennen hoe ik ben en me gedraag omtrent de scan, dus zoals verwacht kon ik me volledig overgeven aan de onzeker situatie over het wel of niet krijgen van de uitslag op dezelfde dag als de scan….euh nee, natuurlijk niet!
Met een knikje als begroeting lopen we achter haar aan...
De week voorafgaand aan de scan was daardoor niet mijn beste, maar die ging gelukkig, tergend langzaam dat wel, vanzelf voorbij tot de dag van de scan. Eerst de MRI scan en toen volgde dan eindelijk de kennismaking met de nieuwe neuroloog. De afspraak met de neuroloog en de scan zaten heel dicht op elkaar, ik kon eigenlijk direct na de scan doorlopen naar de wachtkamer van neurologie. Hierdoor wist ik niet zeker of de scans zo snel al toegankelijk zouden zijn voor de neuroloog om ze te kunnen bekijken. Maar goed, het moment is daar, mijn naam werd genoemd en er stond een vriendelijk ogende vrouw me op te wachten. Sinds Corona worden er geen handen meer geschud in dit ziekenhuis dus met een knikje als begroeting lopen we achter haar aan naar haar kamer. We mogen gaan zitten, en ze steekt meteen van wal met de woorden: “Ik heb de scan al even bekeken en hij is goed…” Pfff tjonge jonge, oh dat moment is altijd zo fijn! Intens geluk, dankbaarheid en rust…het is goed. Met de neuroloog bespreken we de scan nog even en ze draagt direct een aantal opties aan hoe we de volgende afspraak weer zo goed mogelijk kunnen combineren met de volgende scan. Dus om terug te komen op de prangende vraag, hoe is je nieuwe neuroloog? Ze is goedgekeurd!
Twee jaar geleden schreef ik over mijn bezoek aan de orthomoleculair diëtist. Orthomoleculair behoeft misschien wat uitleg. Orthomoleculair gaat over de juiste en gezonde stoffen in je lichaam. Je lichaam heeft voedingsstoffen nodig die noodzakelijk zijn voor gezonde cellen. Heb je een tekort aan essentiële voedingsstoffen en mineralen, door bijvoorbeeld eenzijdige of ongezonde voeding, dan zou je fysieke klachten kunnen hebben. Een orthomoleculair diëtist kijkt naar je klachten, naar wat je eet, op welke momenten en welke veranderingen nodig zijn om klachten aan te pakken en je gezondheid te versterken.
De eerste keer ging ik naar de diëtist vanwege buikpijn en om te kijken welke voeding goed voor mij is met oog op mijn diagnose. Sinds dat bezoek heb ik een paar aanpassingen gedaan in mijn dagelijkse voeding wat al snel de buikklachten verminderde en inmiddels heb ik vrijwel nooit meer klachten. Ook heb ik toen een oligoscan gedaan. Deze scan meet de gehalten van vitamines,
mineralen (zoals calcium, ijzer, zink etc.) en zware metalen (aluminium, ijzer, kwik etc.).
Destijds was de uitdraai van de scan eigenlijk best goed en waren mijn vitaminen en mineralen wel goed in balans. Maar mijn aluminiumbelasting was wat aan de hoge kant. Een teveel aan aluminium kan schadelijk zijn voor het zenuwstelsel en gezien de hersenen ook bij het zenuwstelsel horen en de tumor zich daarbinnen bevindt, zou het mooi zijn als de belasting wat naar beneden kon.
Aluminium zit in een hoop waar ik geen invloed op heb, zoals in de grond, maar ik heb de afgelopen anderhalf jaar toch best wat aanpassingen gedaan in mijn dagelijks leven om aluminium in- en opname te verminderen. De producten die ik gebruikte waar toch aluminium in zat heb ik vervangen. Om wat voorbeelden te geven, ik ben overgestapt op een andere deodorant, bonen koop ik niet meer in blik maar in een glazen pot, mijn medicijngebruik is naar beneden geschroefd, kortom op meerdere gebieden heb ik aanpassingen gedaan met als doel de aluminiumbelasting naar beneden te brengen. Nu anderhalf jaar verder leek het mij een mooi moment om nog een keer een meting te doen en uiteraard was ik ook nieuwsgierig of mijn aanpassingen ook echt verschil zouden laten zien in de scan. Nou om je niet langer in spanning te laten, er was geen verschil….ofwel, de uitslag was omme nabij hetzelfde als anderhalf jaar geleden…dus de aanpassingen hebben op aluminiumgebied vrijwel geen verandering gebracht. Eén voordeel, ik kan inmiddels wel een top 10 samenstellen van aluminiumvrije deodorant, maar goed dat was niet het doel dat ik voor ogen had. Dus hoe kan het dat het aluminiumgehalte aan de hoge kant blijft?
Ofwel, het is een constant prioriteitenspel...
Ik heb geprobeerd dit uit te schrijven maar raakte verdwaald en het leek meer op een schoolopdracht voor scheikunde, of is het biologie, nou kijk daar ga je al…niet mijn tak van sport. Dus ik doe mijn Jip en Janneke versie. Een combinatie van een aantal mineralen en vitaminen, zijn verantwoordelijk voor het goed kunnen ontgiften (afbreken/afvoeren van bijvoorbeeld zware metalen), aanmaken van adrenaline en het slaaphormoon. Wanneer het lichaam bijvoorbeeld meer onrust ervaart zullen bepaalde vitamines worden gebruikt voor de aanmaak van adrenaline. Hierdoor blijft er minder van die bepaalde vitamines/mineralen over die nodig zijn voor het ontgiften van zware metalen. Ofwel, het is een constant prioriteitenspel. Ik slik bijvoorbeeld iedere dag nog medicijnen tegen epilepsie, het kan dus zijn dat mijn lijf eerst dat gaat afbreken en dan is het de vraag hoeveel er nog over is om bijvoorbeeld het aluminium in mijn lijf af te breken.
Mijn oligoscan was ook dit keer overall heel goed, maar van een aantal vitaminen en mineralen heb ik wat meer nodig om alle processen in mijn lijf goed te laten verlopen. Ik heb een plan meegekregen om bepaalde vitaminen en mineralen aan te vullen, je kunt hierbij denken aan bepaalde multivitaminen. Ook heeft de homeopaat wat aanpassingen gedaan in mijn dagelijkse routine wat een bijdrage moet leveren aan een optimaal werkend en gezond lijf. In het najaar ga ik nog een keer terug voor een oligoscan om te kijken of er verandering te zien is.
Tot zover mijn presentatie over de processen in het lijf ;-) Volgende keer wordt het wat minder medisch, dan vertel ik je graag meer over mijn retraite waar ik onlangs aan heb deelgenomen.
In het najaar volgt weer een MRI en tot die tijd ga ik lekker genieten van een mooie zomer. Dankjewel voor het meelezen en beleven van mijn zoektocht naar het onzichtbare pilletje.
Alle zonnestralen voor jullie, heb een heerlijke zomer!
Liefs Jany
Wil je me helpen bij mijn zoektocht naar het onzichtbare pilletje? Dat kan! :-) Klik [hier] voor meer info.
Na al deze tekst over mij, vind ik het super leuk om ook even iets van jou te horen. Laat een reactie achter, ik lees ze allemaal met veel plezier!