In mijn vorige blog gaf ik aan dat ik dit keer zou schrijven over de mindboost sessie die ik heb gehad. Maar ik merk ik dat ik in deze blog liever even wil delen hoe het met me gaat.
Nog iedere week krijg ik lieve berichtjes, kaartjes, belletjes, berichten en steun via mijn blog en ik heb het al een paar keer genoemd maar dit zorgt er onder andere voor dat ik op de been blijf, me gesteund voel en bovenal heel erg gedragen.
De schrik van de eerste maanden is inmiddels wel bezonken. De diagnose heeft meer een plek gekregen in het dagelijks leven. Uiteraard gaat er geen dag voorbij dat ik er niet aan denk maar als ik eraan denk is dat niet altijd met pijn of angst. Ik voel me over het algemeen goed.
Inmiddels zit net de vierde chemokuur erop. Het ritme is telkens één week chemo en dan drie weken rust. De bijwerkingen van de chemo vallen me mee en zijn te doen. Lichamelijk voel ik vooral de vermoeidheid en wat griepachtige verschijnselen zoals spierpijn en koude rillingen. Dit is gelukkig niet de hele week zo, af en toe komt dit opzetten. Tijdens de laatste kuur had ik ook wat meer last van stemmingswisselingen. En dan helaas niet de euforische kant op, maar ik voelde me wat matter, meer down. Het is goed dan te weten, en af en toe herinnerd te worden als je het zelf even vergeet, dat dit door de pillen komt. De chemo werkt nog een weekje door na het nemen van de laatste pillen maar de bijwerkingen zijn bij mij vrij snel verdwenen zodra de kuur klaar is. Voor de start van iedere kuur moet ik me melden in het ziekenhuis voor een bloedcontrole en een gesprek met de oncoloog over de voortgang. De bloedwaarden zijn tot nu toe telkens gelijk gebleven en dat geeft aan dat mijn lijf sterk genoeg is om de chemo te verdragen. Ik ben nu officieel over de helft van het aantal kuren, nog twee te gaan!
Ik ben nu officieel over de helft van het aantal kuren, nog twee te gaan!
Ik blijf nog wel zoeken naar de juiste balans gedurende de week. Ik was gewend aan een leven vol to do’s en vertier. Overdag was ik lekker aan het werk was, ’s avonds keek ik graag een serietje of deed wat leuks buiten de deur en in het weekend het liefst nog meer leuke dingen. Sinds de bestralingen en de chemokuren heb ik denk ik nog zo’n 20 procent van de energie heb die ik hiervoor had dus daar moet ik spaarzaam mee omgaan. De ene dag gaat dit heel goed, de andere dag mors ik toch wat te veel energie waarvoor ik de volgende dag de rekening betaal. Ik slaap sowieso iedere dag wel even, maar als ik teveel heb gedaan dan voel ik me vaak helemaal leeg en futloos. Gelukkig leer ik hier wel van en komen dit soort dagen steeds minder voor.
Tijdens de bestraling is ook een deel van mijn haar uitgevallen. De haaruitval is me meegevallen. De kale strook halverwege mijn hoofd kon ik voor een groot deel verdoezelen onder het haar dat ik nog had. Inmiddels is mijn haar weer volop terug aan het groeien. Maar dat haar is natuurlijk niet meteen op dezelfde lengte als de rest van mijn haar. Dit zorgde voor een nieuwe hairdo waarvan men dacht dat ik mijn haar expres zo had laten knippen, of beter gezegd; scheren. Toen ik nog een volle bos haar had, had ik nooit vrijwillig mijn haar af laten scheren, maar onder het mom ‘you only live once’ heb ik er twee weken geleden maar een stoer kapsel van laten knippen bij de Kinki Kappers.
Naast mijn nieuwe kapsel staat er nog een grote verandering voor de deur, we gaan namelijk verhuizen. Eind oktober dit jaar verhuizen we naar Elst. We merken dat het heel fijn is om in een situatie als deze dichterbij bij familie te wonen. Zo is er wat meer hulp in de buurt als het even niet gaat en is het ook voor Daan fijn. Een grote mensen huis is het geworden met trappen en een tuin en plek voor ons alle vier. Het was even een stap om op zoek te gaan naar een andere plek, vooral vanwege de aanleiding en omdat we in de afgelopen jaren ook van Amsterdam zijn gaan houden. Inmiddels zijn we aan het idee gewend en hebben we vooral heel veel zin om te gaan verhuizen. En gelukkig hebben we altijd ons eigen Amsterdammertje bij ons dus ik verwacht dat we ook in Elst ons snel thuis zullen voelen.
Inmiddels zijn we aan het idee gewend en hebben we vooral heel veel zin om te gaan verhuizen.
Een hoop veranderingen om naar uit te kijken de komende periode. Er is een hoop veranderd in mijn leven de afgelopen maanden, maar ik ben blij dat er na een periode van angst en verdriet ook weer ruimte komt om uit te kijken naar leuke dingen. Ik heb vertrouwen in mijn lijf, het is sterk en kan wel wat hebben. En met de handvatten en inzichten die ik meeneem uit mijn zoektocht naar het onzichtbare pilletje blijf ik staan. En ja het leven is totaal anders, maar het is nog steeds ontzettend waardevol en er is heel veel moois waar ik blij en dankbaar voor ben.
Heb een mooie zomer allemaal, in mijn volgende blog schrijf ik graag weer verder over mijn zoektocht.
In mijn volgende blog schrijf ik over de mind boost sessie die ik gehad heb in Limburg. Tijdens deze sessie ben ik meer te weten gekomen over hoe je gedachten invloed kunnen hebben op je gezondheid, zowel in positieve als negatieve zin. Lees je weer mee?
Wil je me helpen bij mijn zoektocht naar het onzichtbare pilletje? Dat kan! :-) Klik [hier] voor meer info.
Na al deze tekst over mij, vind ik het super leuk om ook even iets van jou te horen. Laat een reactie achter, ik lees ze allemaal met veel plezier!